Credit Foto: atptour.com
A 35-a ediţie a turneului “Grand Prix Hassan II”, care din 2016 se dispută la Marrakech, pe zgură în aer liber – până atunci gazdă a fost Casablanca – şi din 1990 face parte din circuitul ATP – de categoria 250 Series sau echivalent – până atunci era ATP Challenger, şi-a desemnat campionii ediţiei 2019.
La sfârşitul ştirii, finalele ediţiilor de până acum, cu Victor Hănescu, finalist la simplu în 2010, Horia Tecău, triplu campion la dublu, în 2014 (/ Jean-Julien Rojer), 2011 şi 2010 (/ Robert Lindstedt), Florin Mergea (/ Rohan Bopanna) – finalist în 2015 şi Florin Segărceanu (/ Libor Pimek) – finalist în 1989 (Challenger).
Finala de simplu a actualei ediţii s-a încheiat cu rezultatul:
Benoît Paire (Franţa, 69 ATP) – Pablo Andujar (Spania, 70) 6-2, 6-3 în 1h5′
Pentru Benoît Paire (29 de ani, clasament maxim: 18 ATP / ianuarie 2016) acesta este al doilea titlu al carierei – primul la 250 Series Bastad 2015 – după 6 finale disputate.
Pablo Andujar (33 de ani, clasament maxim: 32 ATP / iulie 2015) era deţinătorul titlului şi campion în alte două ediţii ale turneului: 2011 şi 2012 şi a jucat ieri în a 9-a finală a carierei.
Anul acesta, turneul a fost dotat cu premii în valoare de 524.430 € şi cu o contribuţie financiară totală de 586.140 €.
Premiul financiar al campionului este de 87.745 €, iar al finalistului de 47.425 €.
Acum palmaresul direct a devenit 4-1 pentru francez. Singura victorie a spaniolului fusese obţinută acum două săptămâni, tot într-o finală, cea de la ATP 46k Challenger Marbella: 4-6, 7-6(6), 6-4.
*
Finala de dublu s-a încheiat cu rezultatul:
Jürgen Melzer (Austria, 83 ATP la dublu) / Franko Skugor (Croaţia, 27) – Matwe Middelkoop (Olanda, 41) / Frank Nielsen (Danemarca, 50) 6-4, 7-6(6) în 1h26′
Cei doi campioni au jucat aici primul lor turneu împreună.
Jürgen Melzer (37 de ani) a câştigat al 15 titlu al carierei – din 32 de finale – şi al doilea al sezonului, după 250 Series Sofia (/ Nikola Mektic).
Pentru Franko Skugor (31 de ani), titlul de la Marrakesh este al 4-lea al carierei – după 6 finale disputate – ultimele 3 în 2018 (/ Dominic Inglot).
Credit Foto: @hts_sluzbeni
*
2018 | Pablo Andújar | Kyle Edmund | 6–2, 6–2 |
2017 | Borna Ćorić | Philipp Kohlschreiber | 5–7, 7–6(7–3), 7–5 |
2016 | Federico Delbonis | Borna Ćorić | 6–2, 6–4 |
2015 | Martin Kližan | Daniel Gimeno-Traver | 6–2, 6–2 |
2014 | Guillermo Garcia-Lopez | Marcel Granollers | 5–7, 6–4, 6–3 |
2013 | Tommy Robredo | Kevin Anderson | 7–6(8–6), 4–6, 6–3 |
2012 | Pablo Andújar | Albert Ramos | 6–1, 7–6(7–5) |
2011 | Pablo Andújar | Potito Starace | 6–1, 6–2 |
2010 | Stanislas Wawrinka | Victor Hănescu | 6–2, 6–3 |
2009 | Juan Carlos Ferrero | Florent Serra | 6–4, 7–5 |
2008 | Gilles Simon | Julien Benneteau | 7–5, 6–2 |
2007 | Paul-Henri Mathieu | Álbert Montañés | 6–1, 6–1 |
2006 | Daniele Bracciali | Nicolás Massú | 6–1, 6–4 |
2005 | Mariano Puerta | Juan Mónaco | 6–4, 6–1 |
2004 | Santiago Ventura | Dominik Hrbatý | 6–3, 1–6, 6–4 |
2003 | Julien Boutter | Younes El Aynaoui | 6–2, 2–6, 6–1 |
2002 | Younes El Aynaoui | Guillermo Cañas | 3–6, 6–3, 6–2 |
2001 | Guillermo Cañas | Tommy Robredo | 7–5, 6–2 |
2000 | Fernando Vicente | Sébastien Grosjean | 6–4, 4–6, 7–6 |
1999 | Alberto Martín | Fernando Vicente | 6–3, 6–4 |
1998 | Andrea Gaudenzi | Álex Calatrava | 6–4, 5–7, 6–4 |
1997 | Hicham Arazi | Franco Squillari | 3–6, 6–1, 6–2 |
1996 | Tomás Carbonell | Gilbert Schaller | 7–5, 1–6, 6–2 |
1995 | Gilbert Schaller | Albert Costa | 6–4, 6–2 |
1994 | Renzo Furlan | Karim Alami | 6–2, 6–2 |
1993 | Guillermo Pérez Roldán | Younes El Aynaoui | 6–4, 6–3 |
1992 | Guillermo Pérez Roldán | Germán López | 2–6, 7–5, 6–3 |
1991 | Not held | ||
1990 | Thomas Muster | Guillermo Pérez Roldán | 6–1, 6–7, 6–2 |
1989 | Andres Võsand[1] | Mark Koevermans | 3-6, 7–6, 6–0 |
1988 | Franco Davín[2] | Jordi Arrese | 6–3, 2-6, 6–4 |
1987 | Tarik Benhabiles[3] | Francisco Yunis | 6-2, 7-5 |
1986 | David De Miguel[4] | Thierry Champion | 6–2, 6–3 |
1985 | Ronald Agenor[5] | Ricki Osterthun | 2-6, 6-3, 6-4 |
1984[6] | Hans Gildemeister[7] | Chuck Willenborg | 6–7, 6–2, 6-1 |
*
2018 | Nikola Mektić Alexander Peya |
Benoît Paire Édouard Roger-Vasselin |
7–5, 3–6, [10–7] |
2017 | Dominic Inglot Mate Pavić |
Marcel Granollers Marc López |
6–4, 2–6, [11–9] |
2016 | Guillermo Durán Máximo González |
Marin Draganja Aisam-ul-Haq Qureshi |
6–2, 3–6, [10–6] |
2015 | Rameez Junaid Adil Shamasdin |
Rohan Bopanna Florin Mergea |
3–6, 6–2, [10–7] |
2014 | Jean-Julien Rojer Horia Tecău |
Tomasz Bednarek Lukáš Dlouhý |
6–2, 6–2 |
2013 | Julian Knowle Filip Polášek |
Dustin Brown Christopher Kas |
6–3, 6–2 |
2012 | Dustin Brown Paul Hanley |
Daniele Bracciali Fabio Fognini |
7–5, 6–3 |
2011 | Robert Lindstedt Horia Tecău |
Colin Fleming Igor Zelenay |
6–2, 6–1 |
2010 | Robert Lindstedt Horia Tecău |
Rohan Bopanna Aisam-ul-Haq Qureshi |
6–2, 3–6, [10–7] |
2009 | Łukasz Kubot Oliver Marach |
Simon Aspelin Paul Hanley |
7–6 (7–4), 3–6, [10–6] |
2008 | Albert Montañés Santiago Ventura |
James Cerretani Todd Perry |
6–1, 6–2 |
2007 | Jordan Kerr David Škoch |
Łukasz Kubot Oliver Marach |
7–6, 1–6, [10–4] |
2006 | Julian Knowle Jürgen Melzer |
Michael Kohlmann Alexander Waske |
6–3, 6–4 |
2005 | František Čermák Leoš Friedl |
Martín García Luis Horna |
6–4, 6–3 |
2004 | Enzo Artoni Fernando Vicente |
Yves Allegro Michael Kohlmann |
3–6, 6–0, 6–4 |
2003 | František Čermák Leoš Friedl |
Devin Bowen Ashley Fisher |
6–3, 7–5 |
2002 | Stephen Huss Myles Wakefield |
Martín García Luis Lobo |
6–4, 6–2 |
2001 | Michael Hill Jeff Tarango |
Pablo Albano David Macpherson |
7–6, 6–3 |
2000 | Arnaud Clément Sébastien Grosjean |
Lars Burgsmüller Andrew Painter |
7–6, 6–4 |
1999 | Fernando Meligeni Jaime Oncins |
Massimo Ardinghi Vincenzo Santopadre |
6–2, 6–3 |
1998 | Andrea Gaudenzi Diego Nargiso |
Cristian Brandi Filippo Messori |
6–4, 7–6 |
1997 | João Cunha e Silva Nuno Marques |
Karim Alami Hicham Arazi |
7–6, 6–2 |
1996 | Jiří Novák David Rikl |
Tomás Carbonell Francisco Roig |
7–6, 6–3 |
1995 | Tomás Carbonell Francisco Roig |
Emanuel Couto João Cunha e Silva |
6–4, 6–1 |
1994 | David Adams Menno Oosting |
Cristian Brandi Federico Mordegan |
6–3, 6–4 |
1993 | Mike Bauer Piet Norval |
Ģirts Dzelde Goran Prpić |
7–5, 7–6 |
1992 | Horacio de la Peña Jorge Lozano |
Ģirts Dzelde T. J. Middleton |
2–6, 6–4, 7–6 |
1991 | Not held | ||
1990 | Todd Woodbridge Simon Youl |
Paul Haarhuis Mark Koevermans |
6–3, 6–1 |
1989 | Jaroslav Bulant Richard Vogel |
Libor Pimek Florin Segărceanu |
6–1, 6–3 |
1988 | Josef Čihák Cyril Suk |
Arnaud Boetsch Denis Langaskens |
6–2, 6–0 |
1987 | José López-Maeso Alberto Tous |
Massimo Cierro Alessandro de Minicis |
7–6, 6–2 |
1986 | Agustín Moreno Larry Scott |
Tore Meinecke Ricki Osterthun |
7–5, 6–2 |
Credit Info: wikipedia.org