Credit Foto: atptour.com

A 35-a ediţie a turneului “Grand Prix Hassan II”, care din 2016 se dispută la Marrakech, pe zgură în aer liber – până atunci gazdă a fost Casablanca – şi din 1990 face parte din circuitul ATP – de categoria 250 Series sau echivalent – până atunci era ATP Challenger, şi-a desemnat campionii ediţiei 2019.

La sfârşitul ştirii, finalele ediţiilor de până acum, cu Victor Hănescu, finalist la simplu în 2010, Horia Tecău, triplu campion la dublu, în 2014 (/ Jean-Julien Rojer), 2011 şi 2010 (/ Robert Lindstedt), Florin Mergea (/ Rohan Bopanna) – finalist în 2015 şi Florin Segărceanu (/ Libor Pimek) – finalist în 1989 (Challenger).

Finala de simplu a actualei ediţii s-a încheiat cu rezultatul:

Benoît Paire (Franţa, 69 ATP) – Pablo Andujar (Spania, 70) 6-2, 6-3 în 1h5′

Pentru Benoît Paire (29 de ani, clasament maxim: 18 ATP / ianuarie 2016) acesta este al doilea titlu al carierei – primul la 250 Series Bastad 2015 – după 6 finale disputate.

Pablo Andujar (33 de ani, clasament maxim: 32 ATP / iulie 2015) era deţinătorul titlului şi campion în alte două ediţii ale turneului: 2011 şi 2012 şi a jucat ieri în a 9-a finală a carierei.

Anul acesta, turneul a fost dotat cu premii în valoare de 524.430 € şi cu o contribuţie financiară totală de 586.140 €.
Premiul financiar al campionului este de 87.745 €, iar al finalistului de 47.425 €.

Acum palmaresul direct a devenit 4-1 pentru francez. Singura victorie a spaniolului fusese obţinută acum două săptămâni, tot într-o finală, cea de la ATP 46k Challenger Marbella: 4-6, 7-6(6), 6-4.

*

Finala de dublu s-a încheiat cu rezultatul:

Jürgen Melzer (Austria, 83 ATP la dublu) / Franko Skugor (Croaţia, 27) – Matwe Middelkoop (Olanda, 41) / Frank Nielsen (Danemarca, 50) 6-4, 7-6(6) în 1h26′

Cei doi campioni au jucat aici primul lor turneu împreună.

Jürgen Melzer (37 de ani) a câştigat al 15 titlu al carierei – din 32 de finale – şi al doilea al sezonului, după 250 Series Sofia (/ Nikola Mektic).
Pentru Franko Skugor (31 de ani), titlul de la Marrakesh este al 4-lea al carierei – după 6 finale disputate – ultimele 3 în 2018 (/ Dominic Inglot).

Credit Foto: @hts_sluzbeni

*

2018 Spain Pablo Andújar United Kingdom Kyle Edmund 6–2, 6–2
2017 Croatia Borna Ćorić Germany Philipp Kohlschreiber 5–7, 7–6(7–3), 7–5
2016 Argentina Federico Delbonis Croatia Borna Ćorić 6–2, 6–4
2015 Slovakia Martin Kližan Spain Daniel Gimeno-Traver 6–2, 6–2
2014 Spain Guillermo Garcia-Lopez Spain Marcel Granollers 5–7, 6–4, 6–3
2013 Spain Tommy Robredo South Africa Kevin Anderson 7–6(8–6), 4–6, 6–3
2012 Spain Pablo Andújar Spain Albert Ramos 6–1, 7–6(7–5)
2011 Spain Pablo Andújar Italy Potito Starace 6–1, 6–2
2010 Switzerland Stanislas Wawrinka Romania Victor Hănescu 6–2, 6–3
2009 Spain Juan Carlos Ferrero France Florent Serra 6–4, 7–5
2008 France Gilles Simon France Julien Benneteau 7–5, 6–2
2007 France Paul-Henri Mathieu Spain Álbert Montañés 6–1, 6–1
2006 Italy Daniele Bracciali Chile Nicolás Massú 6–1, 6–4
2005 Argentina Mariano Puerta Argentina Juan Mónaco 6–4, 6–1
2004 Spain Santiago Ventura Slovakia Dominik Hrbatý 6–3, 1–6, 6–4
2003 France Julien Boutter Morocco Younes El Aynaoui 6–2, 2–6, 6–1
2002 Morocco Younes El Aynaoui Argentina Guillermo Cañas 3–6, 6–3, 6–2
2001 Argentina Guillermo Cañas Spain Tommy Robredo 7–5, 6–2
2000 Spain Fernando Vicente France Sébastien Grosjean 6–4, 4–6, 7–6
1999 Spain Alberto Martín Spain Fernando Vicente 6–3, 6–4
1998 Italy Andrea Gaudenzi Spain Álex Calatrava 6–4, 5–7, 6–4
1997 Morocco Hicham Arazi Argentina Franco Squillari 3–6, 6–1, 6–2
1996 Spain Tomás Carbonell Austria Gilbert Schaller 7–5, 1–6, 6–2
1995 Austria Gilbert Schaller Spain Albert Costa 6–4, 6–2
1994 Italy Renzo Furlan Morocco Karim Alami 6–2, 6–2
1993 Argentina Guillermo Pérez Roldán Morocco Younes El Aynaoui 6–4, 6–3
1992 Argentina Guillermo Pérez Roldán Spain Germán López 2–6, 7–5, 6–3
1991 Not held
1990 Austria Thomas Muster Argentina Guillermo Pérez Roldán 6–1, 6–7, 6–2
1989 Soviet Union Andres Võsand[1] Netherlands Mark Koevermans 3-6, 7–6, 6–0
1988 Argentina Franco Davín[2] Spain Jordi Arrese 6–3, 2-6, 6–4
1987 France Tarik Benhabiles[3] Argentina Francisco Yunis 6-2, 7-5
1986 Spain David De Miguel[4] France Thierry Champion 6–2, 6–3
1985 United States Ronald Agenor[5] Germany Ricki Osterthun 2-6, 6-3, 6-4
1984[6] Chile Hans Gildemeister[7] United States Chuck Willenborg 6–7, 6–2, 6-1

*

2018 Croatia Nikola Mektić
Austria Alexander Peya
France Benoît Paire
France Édouard Roger-Vasselin
7–5, 3–6, [10–7]
2017 United Kingdom Dominic Inglot
Croatia Mate Pavić
Spain Marcel Granollers
Spain Marc López
6–4, 2–6, [11–9]
2016 Argentina Guillermo Durán
Argentina Máximo González
Croatia Marin Draganja
Pakistan Aisam-ul-Haq Qureshi
6–2, 3–6, [10–6]
2015 Australia Rameez Junaid
Canada Adil Shamasdin
India Rohan Bopanna
Romania Florin Mergea
3–6, 6–2, [10–7]
2014 Netherlands Jean-Julien Rojer
Romania Horia Tecău
Poland Tomasz Bednarek
Czech Republic Lukáš Dlouhý
6–2, 6–2
2013 Austria Julian Knowle
Slovakia Filip Polášek
Germany Dustin Brown
Germany Christopher Kas
6–3, 6–2
2012 Germany Dustin Brown
Australia Paul Hanley
Italy Daniele Bracciali
Italy Fabio Fognini
7–5, 6–3
2011 Sweden Robert Lindstedt
Romania Horia Tecău
United Kingdom Colin Fleming
Slovakia Igor Zelenay
6–2, 6–1
2010 Sweden Robert Lindstedt
Romania Horia Tecău
India Rohan Bopanna
Pakistan Aisam-ul-Haq Qureshi
6–2, 3–6, [10–7]
2009 Poland Łukasz Kubot
Austria Oliver Marach
Sweden Simon Aspelin
Australia Paul Hanley
7–6 (7–4), 3–6, [10–6]
2008 Spain Albert Montañés
Spain Santiago Ventura
United States James Cerretani
Australia Todd Perry
6–1, 6–2
2007 Australia Jordan Kerr
Czech Republic David Škoch
Poland Łukasz Kubot
Austria Oliver Marach
7–6, 1–6, [10–4]
2006 Austria Julian Knowle
Austria Jürgen Melzer
Germany Michael Kohlmann
Germany Alexander Waske
6–3, 6–4
2005 Czech Republic František Čermák
Czech Republic Leoš Friedl
Argentina Martín García
Peru Luis Horna
6–4, 6–3
2004 Italy Enzo Artoni
Spain Fernando Vicente
Switzerland Yves Allegro
Germany Michael Kohlmann
3–6, 6–0, 6–4
2003 Czech Republic František Čermák
Czech Republic Leoš Friedl
United States Devin Bowen
Australia Ashley Fisher
6–3, 7–5
2002 Australia Stephen Huss
South Africa Myles Wakefield
Argentina Martín García
Argentina Luis Lobo
6–4, 6–2
2001 Australia Michael Hill
United States Jeff Tarango
Argentina Pablo Albano
Australia David Macpherson
7–6, 6–3
2000 France Arnaud Clément
France Sébastien Grosjean
Germany Lars Burgsmüller
Australia Andrew Painter
7–6, 6–4
1999 Brazil Fernando Meligeni
Brazil Jaime Oncins
Italy Massimo Ardinghi
Italy Vincenzo Santopadre
6–2, 6–3
1998 Italy Andrea Gaudenzi
Italy Diego Nargiso
Italy Cristian Brandi
Italy Filippo Messori
6–4, 7–6
1997 Portugal João Cunha e Silva
Portugal Nuno Marques
Morocco Karim Alami
Morocco Hicham Arazi
7–6, 6–2
1996 Czech Republic Jiří Novák
Czech Republic David Rikl
Spain Tomás Carbonell
Spain Francisco Roig
7–6, 6–3
1995 Spain Tomás Carbonell
Spain Francisco Roig
Portugal Emanuel Couto
Portugal João Cunha e Silva
6–4, 6–1
1994 South Africa David Adams
Netherlands Menno Oosting
Italy Cristian Brandi
Italy Federico Mordegan
6–3, 6–4
1993 United States Mike Bauer
South Africa Piet Norval
Latvia Ģirts Dzelde
Croatia Goran Prpić
7–5, 7–6
1992 Argentina Horacio de la Peña
Mexico Jorge Lozano
Commonwealth of Independent States Ģirts Dzelde
United States T. J. Middleton
2–6, 6–4, 7–6
1991 Not held
1990 Australia Todd Woodbridge
Australia Simon Youl
Netherlands Paul Haarhuis
Netherlands Mark Koevermans
6–3, 6–1
1989 Czechoslovakia Jaroslav Bulant
Czechoslovakia Richard Vogel
Libor Pimek
Florin Segărceanu
6–1, 6–3
1988 Czechoslovakia Josef Čihák
Czechoslovakia Cyril Suk
France Arnaud Boetsch
Belgium Denis Langaskens
6–2, 6–0
1987 Spain José López-Maeso
Spain Alberto Tous
Italy Massimo Cierro
Italy Alessandro de Minicis
7–6, 6–2
1986 Mexico Agustín Moreno
United States Larry Scott
West Germany Tore Meinecke
West Germany Ricki Osterthun
7–5, 6–2

Credit Info: wikipedia.org

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.